اخیراً ، تمام رفتارهای مقامات کشورمان و ایالات متحده شبیه یک دوئل کابوی واقعی است.

اخیراً ، تمام رفتارهای مقامات کشورمان و ایالات متحده شبیه یک دوئل کابوی واقعی است. در دوران دهه 60 میلادی، زمان شاه در ایران فیلم های آمریکایی و غربی که محبوب هم بودند، دائم نمایش می دانند که قهرمانان آن در تیراندازی ها اول از دشمن خود عکس العمل نشان می دهند. آنچه اکنون اتفاق می افتد برای مقایسه با چنین فیلم های غربی کاملاً مناسب است. در واقع انگار وضعیت از کنترل خارج شده است - همه می خواهند چیزی را برای خود ثابت کنند ، اما آنچه معلوم نیست.

مسئله خلیج هرمز و مشکل نفتکش ها همه چیز را به طور کامل پیچیده کردند. آنچه در حال حاضر من را نگران می کند این است که به نظر می رسد هیچ کس در ایران مشغول تحلیل جدی در مورد چگونگی پیشرفت اوضاع در آینده نزدیک نیست. از نظر ظاهری ما فقط یک چیز داریم - تبلیغات ضد آمریکایی که اخیرا به آن ضد انگلیس هم اضاف شده است. من مقامات ، دانشمندان علوم سیاسی و روزنامه نگاران را می فهمم – برای آنها این وضعیت بهتر و راحت تر است، خوشبختانه ما 40 سال است که با تحریم روبرو شده ایم و نوشتن در مورد آن که آمریکایی ها، انگلیس ها، سعودی ها، یهودیان و در کل همه چقدر بد هستند، بسیار راحت است. اما چنین رفتار درست نیست- باید بتوانیم بیشتر و عمیق تر به روند کار بنگریم و در مورد چگونه پیش بردن آن فکر کنیم. اگر ما فقط در مورد تبلیغات صحبت می کنیم - خوب، بیایید تبلیغ کنیم. اما تبلیغات هوشمندانه و قابل درک. زیرا جوانان بزرگ شده اند و دیگر نمی خواهند رویکردهای احمقانه و دست و پا چلفتی مثل اینکه آمریکا دشمن ما است را قبول کنند. بله، دشمن ما است و اما بعد؟ چگونه با او مبارزه کنیم؟

به هر حال نه به روشی كه جواد ظریف وزیر امور خارجه به ما پیشنهاد می كند. وی بیان کرده است که «این روح مقاومت مردم ایران است که به ایالات متحده اجازه نمی دهد ایران را به زانو درآورد». وی گفت: «فرهنگ ایثار مردم ایران با وجود چالش ها و فشار سایر کشورها به حفظ کشور کمک کرده است». ظریف تأکید کرد که ایران در طول تاریخ خود نشان داده است که تحت فشارهایی که سایر کشورها به ما وارد می کنند، تسلیم نمی شود و نخواهد شد.

باز هم این افسانه ها درباره شهدا و ایثارگرا! به محض اینکه رادیکال های اسلامی 40 سال پیش به قدرت رسیدند، ما همچنان در رابطه با لزوم فداکاری و عذاب سخن می شنویم. جالب است از نظر آخوندهای ما مردم ایران چه زمانی دیگر نباید رنج و عذاب بکشند و زندگی عادی داشته باشند؟ هنر دیپلماسی و جنگ تنها شامل حملات نیست بلکه شامل هوش و حیله گری نیز است. من این را در رابطه با ایالات متحده، مشاهده نمی کنم. اگر ترامپ فشار می آورد، با دقت و هوشمندانه جواب آن را بده. علاوه بر این، رئیس جمهور آمریكا از هر طریق به روحانی و علی خامنه ای اشاره می كند كه منتظر این اقدام است. بنابراین این هفته رئیس جمهور آمریکا گفت که ایران به دلیل این که تحریم ها آسیب بزرگی به اقتصاد آنها وارد می کند توافق جدیدی با آمریکا می خواهند. وی در گفتگو با هواداران در نیوهمپشایر گفت: «ایران توافق می خواهد». این اگر دعوت مقامات ما به مذاکره نیست، پس چیست؟

خامنه ای و روحانی می توانند از کیم جونگ اون نمونه بردارند، اگرچه وی همیشه موفق نیست اما بازی خود را انجام می دهد و سعی می کند از طریق روش های دیپلماتیک مانور دهد و روابط خود با ایالات متحده را پیش ببرد. از طرف دیگر رئیس جمهور ما بیان کرده است كه در صورت واكنش غیر رضایت بخش به مطالبات مربوط به توافق هسته ای، ایران به سادگی برای بار سوم از تعهدات خود كاهش خواهد داد. روحانی گفت: «سپس ما یک 60 روز دیگر برای یافتن راه حل درست، متعادل و منطقی، فرصت خواهیم داد». وی تصریح کرد: تهران در حال کاهش تعهدات خود در برتبر توافق هسته ای، برای ایجاد تعادل در روابط با شرکا است. وی تأکید کرد که ایران مذاکرات با شرکت کنندگان برجام را ادامه می دهد.

به نظر می رسد همه چیز درست است. اما در عین حال، غلط هم است! زیرا روحانی ما را با یک واقعیت روبرو می کند، اما آن را توضیح نمی دهد، نمی گوید ما چگونه باید با کشورهای اروپایی که از ما حمایت می کنند، باید رفتار کنیم و چگونه او قصد دارد عمل کند. امتناع از انجام تعهدات خود بسیار آسان است- ترامپ قبلاً این موضوع را ثابت کرده است. رعایت به توافق نامه سخت تر است و اما از این طریق می توان از نظر اخلاقی تمام کسانی که از آن پیروی نمی کنند به ویژه رئیس جمهور آمریکا را مقصر کرد. بله، کشورهای اروپایی بخشی از تعهدات خود بر مقابل برجام به ویژه در رابطه با راه اندازی مکانیسم مالی اینستکس و گسترش آن در معاملات نفتی،انجام ندادند. اما مقامات ما چگونه به این جواب دادند؟ با خطرناک ترین اقدام - متوقف کردن صادرات اورانیوم کم غنی شده و آب سنگین و همچنین غنی سازی اورانیوم بالاتر از 3.6 درصد. یعنی به واضح ترین روش جاه طلبی های اتمی خود را نمایش کردهند. در حال حاضر 370 کیلوگرم اورانیوم غنی شده - 70 تا بیشتر از چیزی که در توافقنامه برجام آمده است.

بله ، من می فهمم که برای بخش خاصی از جامعه ما، داشتن فناوری هسته ای توسط ایران و ترجیحاً بمب، یک تراشه است. همچنین آنها شاهد رفتار با کره شمالی، پاکستان و هند، هستند. اما برای جهان، داشتن بمب اتم توسط مقامات ما قابل قبول نیست. منطقه بسیار انفجاری است، اوضاع می تواند در هر لحظه تغییر کند. بدون بمب نیز همه چیز در اینجا بسیار خطرناک است. اما روحانی نیرومند است- وی می گوید بیانیه ایالات متحده در مورد ایجاد ائتلاف برای محافظت از خطوط دریایی در خلیج فارس، صرفاً تبلیغاتی است. وی گفت: «همه این شعارها در مورد ایجاد ائتلاف جدید در خلیج فارس و خلیج عمان ظاهری و غیرعملی است. بی‌تردید هر مقدار از این شعارها هم عملی شود، کمکی به امنیت منطقه نخواهد کرد. برای امنیت و ثبات در خلیج فارس نیازی به نیروهای خارجی وجود ندارد. کشورهای منطقه «با وحدت، انسجام و گفت‌وگو می‌توانند امنیت خود را حفظ کنند. جمهوری اسلامی ایران آماده است امنیت این منطقه را تضمین کند. »
به نظر من ما به مراحل ظریف تر و هوشمندانه تر، حتی به یک استراتژی کامل احتیاج داریم. بله، آمریکا و همچنین بریتانیا نیز، خلیج فارس را با اسلحه اشباع می کنند. اما همه چیز بد نیست! ما می گوییم همه چیز می تواند در یک لحظه فوران کند و این درست است. هرگونه حضور نظامی در خلیج یک تهدید بالقوه برای ایران است. اما از طرف دیگری نیز باید نگاه کرد- تاکنون فقط انگلیس از فراخوانی آمریکا برای ایجاد ائتلاف ضد ایرانی حمایت کرده است. اما آلمان و فرانسه به شدت مخالف چنین ائتلاف بودند. بلژیک و هلند گرچه پاسخی علنی ندادند اما مشتاق هم نبودند. این نشان می دهد که ما باید باهوش تر عمل کنیم و در تضاد ایالات متحده با شرکای اروپایی بازی کنیم. چنین سیاست صحیح برای موفقیت، بسیار مهم است. تکرار می کنم ، باید با عقل عمل کرد و برای اقدامات متنوع آمادگی داشت. انعطاف پذیری، کارآیی و برنامه ریزی بلند مدت - این همان چیزی است که مقامات ما به آن نیاز دارند، این همان چیزی است که ما برای پیروزی بر یک دوره دشوار به آن نیاز داریم. بدون این، کل وضعیت به یک دوئل گاوچران تبدیل می شود و مشخص نیست چه کسی ابتدا شلیک خواهد کرد یا صلح را اول پیشنهاد خواهد داد؟

امیر مصطفوی

برای برقراری ارتباط با نویسنده مقاله میتوانید به این ایمیل مراجعه نمائید: [email protected]

RealIran.Net